تهیه نانوکریستوبالیت و بررسی اثر آن بر برخی خواص شفاف پوشه‌های دو جزئی خودرویی

در تحقیق حاضر علاوه بر نانوکریستوبالیت، سیلیس آمورف اصلاح شده، سیلیس آمورف نانوذره و یک نمونه سیلیس میکرونیزه (کوارتز) به عنوان پرکننده مورد آزمایش قرارگرفت. دانه‌بندی همه پرکننده‌ها به غیر از کوارتز کمتر از 100 نانومتر انتخاب شد. برای تهیه کریستوبالیت، سیلیس آمورف در دماهای مختلف حرارت داده شد. برای شناسایی فاز کریستوبالیت از XRD استفاده گردید. نتیجه آنالیز فازی سیلیس آمورف در C˚ 1470 بیانگر حضور فاز کریستوبالیت در حدود 100% بود. برای دانه ریز کردن پودر حاصل از نمونه سیلیس آمورف، از آسیاب‌های مختلف استفاده شد. نتایج مشاهدات میکروسکوپ الکترونی عبوری بیانگر ریز شدن ذرات کریستوبالیت در حد نانومتری بود. همه نمونه‌های پرکننده در داخل شفاف پوشه دو جزئی پراکنده شدند. آزمایش‌‌های انجام شده بر روی پوشش‌ها شامل آزمون‌های سختی کونیگ، مقاومت به سایش و مه‌گونی بودند. نتایج بررسی‌ها نشان داد که کاربرد پرکننده سیلیس اصلاح شده نسبت به بقیه نمونه‌ها، مقاومت به سایش را بهبود بخشیده است. سختی در حالتی که از انواع سیلیس استفاده شد، نیز افزایش یافته است. میزان نور عبوری (مه گونی) در حالتی که از سیلیس اصلاح شده استفاده شد بهتر از بقیه نمونه‌ها بود.